Społeczność akademicka nie decyduje się na ten temat, nazywając Google Scholar czasem bazą danych, a czasem wyszukiwarką .
Nie ma ogólnej definicji kryteriów, które musi spełniać usługa, aby kwalifikować się jako baza akademicka, bibliograficzna lub cytowana. Podczas gdy powiązane usługi, takie jak Web of Science , Scopus lub Medline, wszystkie deklarują na swoich stronach internetowych, że oferowane przez nich usługi są bazami danych, Google Scholar tego nie robi i to jest przyczyną tego dylematu.
W Google Scholar brakuje dwóch kluczowych funkcji akademickich baz danych
Google Scholar nie przeszukuje całej publicznej sieci, ale ogranicza jej zasięg do zasobów wydawców akademickich, uniwersytetów i repozytoriów akademickich. Podczas gdy Scopus i Web of Science mają zespół redakcyjny, który zarządza listą źródeł, które są zawarte w ich bazie danych, Google Scholar dodaje do swojego indeksu wszystko, co wygląda jak artykuł akademicki, raport z badań, praca dyplomowa, artykuł roboczy lub rozdział książki zgodnie z jego wbudowany algorytm. To wcale nie jest złe i znacznie rozszerza świat akademicki.
Istnieją jednak dwie kluczowe funkcje, które oferują takie bazy danych jak Web of Science, Scopus, PubMed i inne, a Google Scholar nie. Po pierwsze, stabilny identyfikator dokumentu, który jednoznacznie identyfikuje dokument. To pozwala po prostu podać identyfikator lub link zawierający identyfikator, aby inni mogli pobrać te same informacje, które masz. Kopiowanie linku na pasku narzędzi przeglądarki wyszukiwania Google Scholar nie jest tym samym, nawet jeśli obecnie widzisz tylko jeden wynik. Nie ma gwarancji, że to samo wyszukiwanie da taki sam wynik. Powodów jest wiele: na wyniki wyszukiwania może mieć wpływ lokalizacja geograficzna lub historia przeglądania. Google Scholar dodaje tysiące nowych artykułów dziennie, co zdecydowanie zmieni wyniki wyszukiwania.
Drugą kluczową cechą akademickich baz danych jest to, że dokumenty, które zostały raz zindeksowane, nie są usuwane . Ze względu na sposób działania Google Scholar nie ma gwarancji, że dokument, który widziałeś teraz w wynikach, pojawi się również podczas przyszłych wyszukiwań. Google Scholar nieustannie indeksuje sieć w poszukiwaniu nowych źródeł, ale sprawdza również te, które już dodała, jeśli nadal są obecne. Jeśli Google Scholar stwierdzi, że np. Zindeksowany już dokument roboczy został usunięty z repozytorium uniwersyteckiego i nie ma innej kopii w Internecie, usunie go również z własnego indeksu wyszukiwania. Ponownie wszystko sprowadza się do faktu, że po prostu biorąc URL wyszukiwania Google Scholar na karcie przeglądarki nie ma gwarancji, że ponowne otwarcie tego adresu URL da ten sam rezultat.
Google Scholar to akademicka wyszukiwarka
Nasz wniosek jest taki, że Google Scholar powinien być określany jako akademicka wyszukiwarka, a nie akademicka baza danych. Główną przyczyną tej decyzji jest brak stabilnego identyfikatora dokumentu i nie ma gwarancji, że raz dodany dokument będzie również wyświetlany w przyszłych wynikach wyszukiwania.
Dodaj komentarz