Trudno znaleźć odpowiednią i wyczerpującą definicję Evidence Based Medicine (EBM). Nie ma również ogólnie przyjętej nazwy polskiej. Najczęściej spotykanymi określeniami są: medycyna oparta na faktach, medycyna oparta na wiarygodnych dowodach, ewaluacja badań medycznych, praktyka medyczna oparta na wiarygodnych i aktualnych publikacjach.
Jedną z najpopularniejszych definicji EBM zaproponowali wiatach 90. XX w. Sackett i wsp., którzy określili EBM jako skrupulatne, sprecyzowane i rozsądne wykorzystanie aktualnych dowodów przy podejmowaniu decyzji dotyczących opieki nad konkretnym pacjentem. Oznacza to integrowanie indywidualnych ekspertyz klinicznych z najlepiej dostępnymi zewnętrznymi dowodami klinicznymi pochodzącymi z regularnych badań.
Medycyna oparta na faktach (EBM) jest procesem systematycznego przeglądania, oceniania i stosowania wyników badań klinicznych, by wesprzeć opiekę kliniczną nad pacjentami. Zasady EBM służą również m.in. do oceny wiarygodności badań klinicznych, testów i metod diagnostycznych oraz problemów związanych z rokowaniem chorych w poszczególnych jednostkach chorobowych.
EBM stanowi także swojego rodzaju wspólny język, którym porozumiewają się lekarze, nauczyciele akademiccy, farmaceuci, producenci leków, menedżerowie i inne osoby związane z medycyną.
Rozumowanie w praktyce klinicznej zgodne z EBM mogłoby przebiegać następująco:
Dodaj komentarz